Powstanie życia na Ziemi umożliwiły potężne rozbłyski na Słońcu

Naukowcy być może znaleźli wyjaśnienie dla tak zwanego "paradoksu wczesnego Słońca", którego istota polega na tym, że energia docierająca z młodego Słońce, nie była wystarczająca, aby stopić lód znajdujący się na powierzchni Ziemi, aby ogrzać wodę do temperatury, w której możliwe staje się podtrzymanie pierwszych form życia.

Zespół astronomów z NASA uważa, że kluczem do rozwiązania tego paradoksu, jest hiperaktywność typowa dla okresu młodej gwiazdy. Skutkowało to występowaniem dużej ilości silnych rozbłysków słonecznych i koronalnych wyrzutów masy. W wyniku tych wydarzeń, w kierunku Ziemi i innych planet skalistych emitowane były duże ilości wysokoenergetycznych cząstek.

Zobacz też: Deszcz Lirydów 2016

Modele komputerowe wykonane przez autorów pracy wykazały, że codzienne strumienie cząstek elementarnych o wysokiej energii pochodzących ze Słońca, mogą przedrzeć się przez magnetosferę w regionach polarnych. Następnie przez te szczeliny cząstki wiatru słonecznego docierają do atmosfery naszej planety i rozpoczynają się kaskadowe reakcje chemiczne prowadzące do utworzenia gazów, między innymi cieplarnianych i takich jak tlenek azotu czy cyjanowodór, stanowiących ważne połączenia chemiczne prowadzące w kierunku molekuł biologicznych.

W swoich badaniach, eksperci oparli się między innymi na obserwacjach odległych gwiazd, zebranych przez należący do NASA teleskop kosmiczny Kepler. Urządzenie to pozwala odkryć planety pozasłoneczne na podstawie analizy zmiany jasności gwiazdy, gdy dochodzi przed nią do tranzytu planety.

Jednak te spadki światła mogą mieć różny charakter, a w szczególności mogą być powodowane przez potężne rozbłyski odległych gwiazd. Za pomocą Keplera znaleziono bardzo wiele gwiazd, przypominający wczesne Słońce, na których wystąpiły wielkie rozbłyski. Skłania to naukowców do przypuszczenia, że taka aktywność na początku istnienia Układu Słonecznego była czymś typowym i wyjaśnia to jakie czynniki odpowiadają za paradoksalne ocieplenie na Ziemi w czasie gdy powinna być skuta lodem.

Źródło - ZNZ