Równonoc wiosenna (20 marca)

Równonoc wiosenna następuje 20/21 marca i wyznacza na półkuli północnej początek wiosny, a na półkuli południowej jesieni.

Równonoc wiosenna - moment, w którym Ziemia przekracza punkt na swojej orbicie, w którym promienie słoneczne padają prostopadle na równik i są równocześnie styczne do jej powierzchni przy biegunach, i od tej chwili przez pół roku biegun północny będzie bliżej Słońca niż biegun południowy (Słońce bardziej oświetla północną półkulę Ziemi). 

W starym kalendarzu rzymskim była początkiem roku (miesiąca Martius). W 155 p.n.e. przesunięto w Rzymie początek roku urzędowego na 1 stycznia.

W 325 n.e. równonoc wiosenna wypadała 21 marca i ten termin został przyjęty przez sobór nicejski do obliczania daty święcenia Wielkanocy. Niedokładność kalendarza juliańskiego spowodowała, że w XVI w. równonoc przesunęła się na 11 marca. W wyniku wprowadzenia kalendarza gregoriańskiego w 1582 i pominięcia wówczas 10 dni, termin równonocy wypada stale w okolicach 21 marca.

Równonoc wiosenna związana jest w Polsce z obyczajem topienia Marzanny, będącym częścią obchodów Jarego Święta. Jest to symboliczne pożegnanie Zimy, zła i śmierci (kojarzonych z tą porą roku). Zwyczaj ten dawniej kultywowany głównie po wsiach obecnie chętnie jest świętowany także przez młodzież szkolną w miastach. Zwłaszcza, że związane to jest zwykle z masowymi wagarami i radosnym obchodzeniem Pierwszego Dnia Wiosny.